خلاصه ماجرا
با گسترش برنامه پرتاب «استارشیپ» از سواحل شرقی آمریکا، فضای هوایی فلوریدا ممکن است به‌طور مقطعی بسته شود و این موضوع به توقف پروازها در زمین، تغییر مسیرهای پروازی و تأخیرهایی از حدود ۴۰ دقیقه تا دو ساعت بینجامد. این تأثیرات می‌تواند حتی هنگام بازگشت مراحل موشک به جو نیز تکرار شود.
- توقف موقت پروازها روی زمین برای مدیریت ایمنی.
- تغییر مسیرهای عبوری بر فراز اقیانوس اطلس، خلیج مکزیک و کارائیب.
- احتمال تغییر برنامه‌ها در بازگشت مرحله بوستر و فضاپیما.
- احتمال انحراف یا لغو معدودی از پروازها در پنجره‌های پرتاب حساس.
چرا استارشیپ با فالکِن فرق دارد؟
ابعاد و ظرفیت استارشیپ بسیار بزرگ‌تر از موشک‌های رایج است و در مرحله توسعه قرار دارد؛ بنابراین در سناریوهای ناهنجاری، گستره احتمالی پراکندگی آوار بیشتر است و به فضای هوایی بزرگ‌تری برای ایمن‌سازی نیاز دارد. در مقابل، پرتاب‌های کوچک‌تر و بالغ‌تر معمولاً اثر کمتری بر ترافیک تجاری دارند.
مدیریت ریسک در آسمان فلوریدا
برای کاهش ریسک، مناطق خطر پروازی بر فراز مسیرهای محتمل تعریف می‌شود تا هواپیماها از محدوده عملیات فضایی فاصله بگیرند. بسته به مسیر پروازی استارشیپ، این مناطق می‌تواند بخشی از مسیرهای پرتردد روی اقیانوس اطلس، خلیج مکزیک، کارائیب و حتی بخش‌هایی از آمریکای مرکزی را دربر بگیرد.
- مسیرهای از پیش‌هماهنگ‌شده برای دور زدن مناطق خطر.
- زمان‌بندی پویا برای کاهش تراکم و جلوگیری از گلوگاه‌ها.
- مدیریت جریان ترافیک مبتنی بر زمان برای کاستن از مدت بسته بودن فضا.
- به‌کارگیری ابزارهای داده‌محور برای رصد زنده پرتاب و بازگشت.
نکته: هرچه داده‌های عملیاتی پرتاب‌ها بیشتر شود، مدت و وسعت بسته شدن‌های موقت می‌تواند کمتر گردد.
اثرات بر فرودگاه‌های پرتردد فلوریدا
فرودگاه‌های پررفت‌وآمد مانند اورلاندو، میامی، تمپا و فورت لادِردِیل/هالیوود ممکن است در پنجره‌های پرتاب و بازگشت با توقف‌های کوتاه، تغییر مسیرهای استاندارد و مدیریت مجدد پروازها روبه‌رو شوند. میانگین تأخیرها برای پرتاب و فرود بوستر می‌تواند بین ۴۰ دقیقه تا دو ساعت و برای بازگشت فضاپیما حدود ۴۰ دقیقه تا یک ساعت باشد.
| رویداد | نوع اقدام در فضا | میانگین تأخیر برآوردی |
|---|---|---|
| پرتاب استارشیپ | تعریف منطقه خطر و تغییر مسیرها | ۴۰ دقیقه تا ۲ ساعت |
| بازگشت بوستر (سوپر هِوی) | توقف کوتاه و هدایت جایگزین | ۴۰ دقیقه تا ۲ ساعت |
| بازگشت فضاپیما | بستن مقطعی مسیرهای فوقانی | ۴۰ دقیقه تا ۱ ساعت |
افق پیشِ رو: از تعداد پرتاب‌ها تا گزینه‌های فرود
برنامه‌های عملیاتی می‌تواند تا حدود ۴۴ پرتاب در سال را در بر بگیرد؛ به‌تناسب مأموریت، امکان فرود بوستر در سکوی پرتاب، کشتی بدون سرنشین یا رهاسازی در اقیانوس و همچنین فرود فضاپیما بر سکوی زمینی یا دریایی و حتی فرود در آب با بازیابی وجود دارد. با افزایش قابلیت اطمینان و پیش‌بینی‌پذیری، انتظار می‌رود ابعاد و زمان بسته شدن فضای هوایی کوچک‌تر شود و ابزارهای داده‌محور، امکان بازگشایی سریع‌تر مسیرها را فراهم کنند.